#21 | Wat er allemaal gebeurt hier op Tierra del Salto #zomer2023
Ik schrijf dit terwijl Nino op apengapen ligt, het is 43 graden en we hebben geen vloer, laat staan een airco. Hij heeft het zwaar. Ik mocht er geen foto van maken, dus beeld je even een puffende, zwetende Nino in die ik af en toe dwing om wat te eten en vooral te drinken. Op de achtergrond hoor je David Attenborough die vertelt over sprinkhanen - heeft 'ie wat te doen.
Goed.
Dus we kwamen aan. Hadden 2.400 kilometer achter ons liggen. En vrij slechte nachten - ‘‘thuis slaap je tóch lekkerder’’, om er maar een quote van het ongemakkelijke televisieprogramma Bed & Breakfast in te gooien.
Toch zo blij als een ei natuurlijk, wij allebei. We reden voor de eerste keer als officiële eigenaren het landgoed op. En het gevoel dat daarbij komt kijken is onbeschrijfelijk - denk aan een verliefde puber na z’n eerste zoen, zoiets. Of een glas water na een paar uur puin ruimen in de Spaanse warmte, daarover later meer.
De moeheid was trouwens ook onbeschrijfelijk.
Toch ging ik direct door naar de IKEA in Málaga, twee uur verderop. Want bedden stonden er nog niet. En op een betonnen vloer slapen, daar word je nóg moeier van, zo besloten we. Nino gaf ondertussen onze spullen een plek, zodat de boel een beetje georganiseerd zou zijn. Af en toe overleg. Vergiet kopen? Een gasstel? Wel of geen extra bestek? Hoe gaat ‘ie daar?
Jeej, de bedden zijn er. Maar waar zijn de…?
Na twintig keer vragen waar de matrassen staan, de uitgang is, waar de parkeerplaats ook alweer is en hoe ik nou het snelste naar het magazijn kom - mijn Spaanse lessen betalen zich nu uit - een lange reis terug.
00.30. Ik reed Tierra del Salto weer op. En belangrijker: we hadden bedden, olé, olé, olé!
En natuurlijk een pan, een prullenbak, een koksmes, bakjes, borden…
…shit.
De helft was weg. Gewoon weg. Na even nadenken realiseerde ik dat het gestolen moest zijn toen ik twee minuten met iemand van de klantenservice een praatje maakte en ik even niet oplette. Kosten van dat praatje: € 200. Laat ik het positief bekijken: ik kán een praatje maken, in het Spaans.
De volgonde ochtond.
Terug naar de Ikea, en samen meteen maar een zuinige koelkast bij de Mediamarkt gekocht. Een showmodel, dus korting. Olé!
Koelkast doet het niet
Iets met dat een koelkast heel even heel veel stroom nodig heeft om op te starten. En dat trok onze zonnegenerator niet. Joder.
Dus gingen we naar de Mediamarkt in Granada, een stúk dichterbij. Maar daar konden ze onze koelkast niet terugnemen - want: showmodel. En de koelkast die we wél wilden, bij de Decathlon in Granada, daarvan was het kabeltje gestolen. Dat ontdekten we gelukkig in de winkel, dat dan weer wel 😊
Dus ik weer terug naar Málaga. Kon Nino intussen verder met puin ruimen, spullen uitpakken en organiseren, dat soort dingen.
Score in Málaga: de maximale twee:
Koelkast ingeleverd bij de Mediamarkt, dus geld terug
Nieuwe camping-koelkast bij de Decathlon gehaald, mét kabeltje
Olé.
Score op Tierra del Salto:
Tassen uitgepakt en gereorganiseerd
De boel een beetje aangeveegd, afwas gedaan, accu van onze zonnegenerator opgeladen
Super-olé.
Aan de slag met puin, een ‘badkamer’ en mucho más
Konden we eindelijk écht gaan puin ruimen. Ongeveer 381 emmers aan zand, stof, stenen, glas en plastic hebben we door de ramen naar buiten gekieperd. En zo zag ons huis er na emmers gooien en wat profisorische oplossingen bedenken, ineens best leuk uit:
Eén kant van onze slaapkamer
Onze keuken, we gaan het gasstel nog aansluiten
Onze oplaadbare camping-koelkast, aangesloten op onze zonnegenerator
Onze afwashoek en de ‘badkamer’ aan de binnenkant
Onze ‘buitenbadkamer’
Nuttige gesprekken, totaal ander beeld van de verbouwing nu
Intussen spraken we Samantha, de makelaar met wie we contact hebben gehouden, Antonio, de deuren- en ramenmaker en een paar Nederlanders in de buurt die zich hebben toegelegd op het regelen van off-grid-systemen voor stroom en water.
Een wereld ging open.
Kosten bleken mee te vallen.
Het proces bleek anders te moeten.
Tegelijkertijd moeten er allemaal dingen die we nog niet hadden bedacht.
En hoeven sommige dingen die we wél hadden bedacht juist niet.
Ons nieuwe plan
We hebben de fasekaart bijgewerkt. De volgende update doen we dat weer, want dan weten we weer meer. Dit is zoals we het nu voor ons zien:
Waarom zo?
Omdat het toch handiger blijkt de kozijnen af te werken en de ruiten te plaatsen als de vloeren en muren zo goed als klaar zijn
Omdat blijkt dat we voor minder geld dan we dachten een compleet zonnesysteem kunnen aanleggen
Omdat we hopen en denken dat we een groot deel van fase 4 komend voorjaar kunnen doen
En dan willen we winter 2024 voor het eerst een half jaar achter elkaar hier zijn.
Waarschijnlijk verandert dit allemaal nog honderd keer. En dat hoort erbij.
Intussen maken we een lichtplan, bedenken we waar de leidingen moeten komen en vragen we een aannemer om een offerte te maken voor fase 4. Benieuwd hoe goed onze schatting is.
Oh, en morgen komt Berend en volgende week komt Pascal. Dan kunnen we:
De vijgenbomen omzagen - de wortels kunnen de fundering aantasten
Nog meer puin ruimen in de kamers die we niet gebruiken
Verschillende bomen planten
Tot de volgende update 😄